Na de Dag van de Dialoog vulden veel mensen een terugmeldkaart in: lees hier wat ze zoal schreven!
Dat mensen elkaar zo vertrouwen en alles toch open en bloot wordt verteld.
Dat ieder mens steun nodig heeft en iedereen elkaar moet vertrouwen.
Bijna alles, dat er zoveel gezinnen stuk zijn, maar dat de mensen geraakt zijn door er over te praten en het over god te hebben.
De ellende die anderen hebben meegemaakt en nog steeds mee maken.
Welke afkomst je ook hebt in basis willen we allemaal hetzelfde.
De verhalen van de mensen en dat je er nooit alleen voor staat. Ook dat ik niet de enige ben waarvan de vader alcoholist is.
Intense ervaringen, iedereen stelde zich kwetsbaar op was vertrouwd, open en eerlijk.
Dat er zo veel mensen om mij heen zijn, die hun “verhaal” met mij en de andere tafelgenoten hebben willen delen.
De levensverhalen van mensen.
Dat mensen liever praten dan luisteren.
Het heeft een sterk verbindend aspect om naar elkaars verhalen te luisteren en elkaars talenten te ontdekken.
De open houding, het goede gesprek en het thema Samen.
Ieders verhaal maakt duidelijk: samen is zo veel breder dan “multicultureel, dus ook arm, rijk, gezond of niet, alleen of samen, oud, jong, etc.
De verhalen over “Samen” uit onverwachte hoek en de verhalen over waar iemand zijn inspiratie uit haalt.
We dachten veelal hetzelfde over de wereld en samen.
Droom en leef je droom.
De sleutel zit in je hart.
Gelukkig dat er mensen zijn met dromen.
De open en eerlijkheid en het respect voor elkaar.
Droom: maatschappij zonder politie –> nodig: klein beginnen –> zelfredzaamheid burger vergroten –> meer aandacht voor elkaar in je eigen leefomgeving.
Als dat lukt, volgen vanzelf verdere stappen.
De openheid die “vreemden” naar elkaar toe durven hebben ….. daar word je optimistisch van.
De open manier, waarop mensen met elkaar in gesprek raakten. Je had het idee, dat zonder enige reserve jezelf kon zijn; veel respect voor elkaar.
Dat mensen – die niet bekend zijn met elkaars achtergrond – zo open durven en willen zijn – en ook bereid zijn daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken.
Samen overdenken, dat de mensheid positief zichzelf aanvult, verrijkt. Dat we elkaar echt horen en echt zien! Vanuit jezelf de ander zien. Tolerant zijn. Verbeter de wereld en begin bij jezelf.
De oprechte interesse in de idealen, gedachten, dromen en denkwijzen van de mede gesprekpartners in elkaar.
Het voorrecht ervaren veel samen te kunnen doen met anderen, uit levensverhaal van anderen horen dat dit niet altijd vanzelfsprekend is.
De verschillende achtergronden van de deelnemers. Allen zijn van goede wille. Allen hebben dromen en dat komt er op neer dat mensen meer begrip voor elkaar moeten opbrengen. Geen conflictmodel, maar harmoniemodel!
Leren van elkaar zit ‘m in Samenzijn, en dat ook door stil te zijn en te luisteren.
Afstand is er soms nodig om er allemaal te mogen zijn (het verhaal van de “comfort-zone”).
Om te horen hoe iedereen over “samen” kunnen vertellen. Een zeer leerzame dialoog.
Het contact met verschillende mensen, en hen in hun waarde laten. Samen de verhalen delen en luisteren naar elkaar. Leerzaam.
Het geduld, de openheid, het respect, de subtiliteit en de humor in de groep.
Alles leuk! De mensen, de ideeën enz. Bedankt!
De bijna kansloze situatie waarin vluchtelingen soms verkeren door hier heen te verhuizen.
Mooie, boeiende en inspirerende verhalen. Met elkaar willen wij de wereld verbeteren. Genoeg ideeën. Laten wij dit met elkaar verwezenlijken!
Saamhorigheid. Luisteren naar elkaar en daardoor kijk krijgen op wat de ander beleeft en beweegt.
Verhalen en meningen van anderen.
De gemeenschappelijke deler die naar boven komt, samenzijn en doen maar ook tijd voor alleen jezelf.
Hoe sterk de verschillen ook zijn van de verhalen, net zo sterk zijn we ook één.
Dat anderen mijn verhaal net zo interessant vonden en herkenden als ik dat van hen.
Het was mooi om al die verhalen en ervaringen te horen.
De openheid van alle mensen aan tafel! Warmte, saamhorigheid!
Gevoel dat er méér mensen zijn, die een “ideale” wereld nastreven.
Dat wij met een bevlogen groep mensen rond de tafel zaten, die allen op hun eigen wijze, al bezig zijn om samen in onze “samenleving”, dichtbij en ver weg, gestalte te geven. Geen eerste stap, wij zijn al begonnen.
Dat we “samen” in gesprek zijn gekomen/gegaan. En zodoende “samen” een goede middag hebben gehad.
Samen leven met onze cultuur, geloof en kleur en respecteren